Οι Παριζιάνοι λάτρεις της διασκέδασης έχουν τα δικά τους στην κυριολεξία underground στέκια! Οι κατακόμβες της γαλλικής πρωτεύουσας είναι το πιο πολυσύχναστο σημείο συγκέντρωσης όχι μόνο των… εναλλακτικών νεο-γκόθικ αλλά και των ανθρώπων της υψηλής κοινωνίας.
Κάτω από την πλατεία του Τροκαντερό
, εικοσιπέντε μέτρα κάτω από νεκροταφείο «Montparnasse», ακόμα και κάτω από το Κογκρέσο υπάρχουν τούνελ που συνδέουν τον «αντικατοπτρισμό» της Πόλης του Φωτός με τα «σπλάχνα» της. Σε έκταση σχεδόν τριακοσίων χιλιομέτρων, μέσα σε σήραγγες και σπήλαια, χιλιάδες Γάλλοι απολαμβάνουν παράνομα εκλεκτά δείπνα, προβολές ταινιών, γιορτές και συναυλίες. Παράνομα, επειδή η νομαρχία έχει απαγορεύσει την είσοδο στις κατακόμβες και όσοι συμμετέχουν παίζουν στην ουσία με τον κίνδυνο να κληθούν ανά πάσα στιγμή να πληρώσουν το σχετικό πρόστιμο, που φτάνει στα χίλια ευρώ. Ενώ λοιπόν για κάποιους η υπόγεια πόλη μοιάζει με κόλαση, γεμάτη ποντίκια, αστέγους και κινδύνους, για κάποιους άλλους αποτελεί τον ιδανικό τρόπο διασκέδασης, η οποία ξεκινά αμέσως μετά τη δύση του ήλιου.
Οι «cataphiles», όπως λέγεται η λέσχη που έχουν σχηματίσει οι τακτικοί επισκέπτες των στοών κάτω από την «Πόλη του φωτός», όταν σουρουπώνει κατεβαίνουν στο στέκι τους κατά ομάδες των δέκα ή των είκοσι ατόμων. Οι ίδιοι συστήνονται και ως «εξερευνητές της πόλης», ενώ η ύπαρξή τους είναι γνωστή σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Τα ραντεβού τους κανονίζονται συνήθως μέσω Διαδικτύου.
Εξάλλου, παρά το γεγονός ότι παρευρίσκονται σε γεύματα με άλλους ανθρώπους της αφρόκρεμας, δεν φορούν τα «καλά» τους. Αντίθετα, φορούν εξοπλισμό όμοιο με αυτόν των σπηλαιολόγων, δηλαδή ειδικές μπότες, προστατευτικά κράνη, ενώ το must «αξεσουάρ» είναι η δάδα που κρατούν προκειμένου να έχουν ορατότητα στα σπήλαια.
Ανάμεσα στους λλάτρεις της παράλληλης πόλης είναι και συγγραφείς, όπως ο Jonathan Littell, καθώς και επιχειρηματίες, όπως ο Xavier Niel. Αυτό που γοητεύει τους «cataphiles» είναι η μυστικιστική ατμόσφαιρα που επικρατεί στις κατακόμβες, η οποία «νιώθεις να σε ταξιδεύει στο παρελθόν, αιώνες πίσω»…
 |
Κάτω από την πλατεία του Τροκαντερό
, εικοσιπέντε μέτρα κάτω από νεκροταφείο «Montparnasse», ακόμα και κάτω από το Κογκρέσο υπάρχουν τούνελ που συνδέουν τον «αντικατοπτρισμό» της Πόλης του Φωτός με τα «σπλάχνα» της. Σε έκταση σχεδόν τριακοσίων χιλιομέτρων, μέσα σε σήραγγες και σπήλαια, χιλιάδες Γάλλοι απολαμβάνουν παράνομα εκλεκτά δείπνα, προβολές ταινιών, γιορτές και συναυλίες. Παράνομα, επειδή η νομαρχία έχει απαγορεύσει την είσοδο στις κατακόμβες και όσοι συμμετέχουν παίζουν στην ουσία με τον κίνδυνο να κληθούν ανά πάσα στιγμή να πληρώσουν το σχετικό πρόστιμο, που φτάνει στα χίλια ευρώ. Ενώ λοιπόν για κάποιους η υπόγεια πόλη μοιάζει με κόλαση, γεμάτη ποντίκια, αστέγους και κινδύνους, για κάποιους άλλους αποτελεί τον ιδανικό τρόπο διασκέδασης, η οποία ξεκινά αμέσως μετά τη δύση του ήλιου.
Οι «cataphiles», όπως λέγεται η λέσχη που έχουν σχηματίσει οι τακτικοί επισκέπτες των στοών κάτω από την «Πόλη του φωτός», όταν σουρουπώνει κατεβαίνουν στο στέκι τους κατά ομάδες των δέκα ή των είκοσι ατόμων. Οι ίδιοι συστήνονται και ως «εξερευνητές της πόλης», ενώ η ύπαρξή τους είναι γνωστή σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Τα ραντεβού τους κανονίζονται συνήθως μέσω Διαδικτύου.
Εξάλλου, παρά το γεγονός ότι παρευρίσκονται σε γεύματα με άλλους ανθρώπους της αφρόκρεμας, δεν φορούν τα «καλά» τους. Αντίθετα, φορούν εξοπλισμό όμοιο με αυτόν των σπηλαιολόγων, δηλαδή ειδικές μπότες, προστατευτικά κράνη, ενώ το must «αξεσουάρ» είναι η δάδα που κρατούν προκειμένου να έχουν ορατότητα στα σπήλαια.
Ανάμεσα στους λλάτρεις της παράλληλης πόλης είναι και συγγραφείς, όπως ο Jonathan Littell, καθώς και επιχειρηματίες, όπως ο Xavier Niel. Αυτό που γοητεύει τους «cataphiles» είναι η μυστικιστική ατμόσφαιρα που επικρατεί στις κατακόμβες, η οποία «νιώθεις να σε ταξιδεύει στο παρελθόν, αιώνες πίσω»…
espresso
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου